بچه ها تشویق و تحسین رو دوست دارند و تقریبا در مورد همشون این موضوع مصداق داره که
تحسین و تشویق خیلی بیشتر از تنبیه و عیب‌جویی کردن می‌تونه رفتاری رو که بزرگترا دوست دارن تو بچه به وجود بیاره
کودکان به چیزی بیشتر از تحسین و تمجیدی که صرفا باعث لذتشون بشه نیاز دارن. نیاز دارند که براشون اهمیت و احترام قائل شود.
نیاز دارند که بدونن چه کاری باید انجام بدن نه این که چه کاری نباید انجام بدن. دوست دارن بشنون که باعث خوشحالی پدر مادرشون شدن.
بچه هایی که به اونها بی‌اعتنایی و بی‌توجهی می‌شه، نمی‌تونن حس کنند که عزیزن؛ چون مورد انتقاد قرار گرفته و یاد می‌گیرند که چه کاری را
نباید انجام دهند، ولی نمی‌دونن چه کاری باید انجام بدن. بعضی پدرمادرا از تحسین و تشویق بچه هاشون اکراه دارن چون فکر میکنن تعریف و تمجید
بچشونو پرمدعا و از خودراضی میکنه یا فقط زمانی باید از بچه تعریف کرد که کاری دور از انتظار انجام داده باشه.
درحالی که نمی‌دونن تعریف و تمجید به معنی نشون دادن توجه و قدردانیه و بچه ها با تعریف و تحسین به جا شکوفا می‌شن.
والدین در تعریف و تمجید سازنده لازم است نکاتی را همیشه در نظر داشته باشند:
ـ رفتار و عمل کودک رو مورد تحسین قرار بدید نه خودشو. بچه ها نیاز دارن به خاطر همون چیزی که هستند، صرف نظر از چیزی که می‌تونن انجام بدن مورد تایید و پذیرش قرار بگیرن.
ـ کودک را صادقانه مورد تحسین قراربدین. برای گرفتن بهترین نتیجه، تمجید و تحسین باید رک و صریح ابراز بشه؛ بدون اما و اگر.
ـ تعریف و تمجید باید واقعی و صادقانه باشه، تمجید دروغی از کودکان اهانت ناخوشایندی به بچه محسوب می‌شه؛ و خودآگاهی کودک رو از بین میبره.
ـ روش‌های فیزیکی را فراموش نکنید. تماس بدنی و حالت چهره (در آغوش کشیدن، لبخند زدن و بوسیدن) هم می‌تونه نشون دهندۀ تحسین باشه.
|
