کودکان و نوجوانان ذهن پویا و خلاقی دارن همیشه دنبال کشف هستند.
اسباب بازی‌های خودشون رو قطعه قطعه میکنن تا پاسخ سؤالات ذهنی شون رو پیدا کنن؛
شکستن اسباب بازی مقدمه رشد خلاقیت کودکانه اس و با این روش دنبال پیدا کردن جوابی برای سوالای خودشونن.
این روحیه همون حس کاوشگریه که با جستجو شکوفا شده و شکل می‌گیره؛
بنابراین والدین نباید به خاطر هزینه‌ای که برای اسباب بازی خرج کرده‌اند کودک را سرزنش کرده
و از شکل گیری اولین کشفیات در دنیای پیرامونش بشن.
سوال از کودک در مورد چیزی که از ظاهر اسباب بازی خودش دریافت کرده و چیزی که پس از متلاشی کردن قطعات فهمیده
خلاقیت و نوآوری رو در اون پرورش میده. ضمن اینکه کمک به کودک برای ترکیب قطعات اسباب بازی‌های مختلف برای تهیه یه وسیلۀ جدید
با تقویت اعتماد به نفس نگرانی کودک رو در آینده نسبت به کشف کردن تا حد خیلی زیادی کم میکنه.
حس کاوشگری کودکان با افزایش سن بیشتر می‌شه؛ چون نوجوونا تمایل دارن خلاقیت بیشتری از خودشون نشان بدن تا هویتشون شکل بگیره!
بچه ها دنبال الگوبرداری به سمت افرادی که بتونن نسبت به اونا همانندسازی کنند؛ گرایش پیدا میکنن.
به خاطر همین والدین مسئولیت پررنگ‌تری پیدا میکنن تا با کمک به فرزندشون، الگوی بهتری رو بهش معرفی کنن.
والدین وقتی که کاردستی یا فعالیتی به کودک سپرده شده نباید آن‌ها رو تنها بذارن
یا برعکس انجام اون رو خودشون به عهده بگیرن. انجام کارهای این چنینی به وسیلۀ پدر یا مادر از پرورش خلاقیت کودک جلوگیری میکنه
و لذتی رو به دنبال نداره این درحالی که تشویق کودک یا نوجوان برای ابداع و نوآوری، اعتماد به نفسش رو بیشتر میکنه و
انگیزه‌اش رو برای کاوش افزایش میده و مانع از ترس او از جست وجو و کنجکاوی می‌شه!
|
