دارای رنگهای مختلفی هستش و معروف ترینش هم رنگ قرمز هستش که توی ایارن نیست واگه کسی به اسم قرمز بهتون فرخوت دروغ گفته و شک نکنید رنگ بنفش بهتون فروخته !! رنگ قرمز واقعیش خیلی خاصه و زیباست و از خارج میتونید تهیه کنید. این گیاه از خانواده ی آلاله سانان و رونده هستش و معمولا روی داربست و یا پرگولا یا آربور نزدیک درب ورود یا جایی جلوی چشم تا 3 متر هم رشد میکنه ، و پرگولا یا آلاچیقتون رو بسیار زیبا میکنه ! برگهاش سه برگچه ای یا مرکب هستش، گلهاش از پرپر تا کمتر از بهار تا پاییز خود نمایی میکنند. دوستان این گل زیبا رو من توی مناطق معتدله ، یعنی مناطقی به جز جنوب و جای گرم، توصیه میکنم بدرد خطه های جنوب نمیخوره ، بومی شرق آسیا هستش و دوستدار مناطق خنک و مرطوب هست. تکثیرش سخته کار هر کسی نیست و این یکی از دلایل گرونیش هست.در ایران 6 گونه کلماتیس وجود داره و یکی از گونه های زیباش گونه ی Ispahanica یا اصفهانی هستش!

دوستان عزیز این گل نیاز به نورمستقیم آفتاب داره، توی سایه گل نمیده و شما به هوای ضعف خاک هی کود میدید پاش ، بعد یهو میبینی برگاش دارن زرد میکنن ، بعد هی غصه میخوری ، ولی نمیدونی که از نور کم اینطوری شده …

هرگیاهی رو که زیاد آب بدید بهتون گل نمیده ! از من گفتن بود…. هروقت خاکش خشک خشک شد اب بدید اب زیاد توی خاکهای سنگین نکارید ، بهتون گل نمیده ، اونوقت در ب در دنبال علت میگردی و هی کود میدی پاش و بدتر میشه اوضاع.

رطوبت براش خیلی مناسبه سعی کنید مرطوب نگه دارید!

بهترین خاک خاک سبک هستش، خاک اصطلاحا نباتی، ترکیب ماسه و کود و پیت ماس و خاک باغچه ، بخیلی خوبه باید اب رو راحت رد کنه ، وگرنه اب بمونه ، ریشه میپوسه یا اینکه گل نمیده خوب.

دوستان این گیاه توی زمستون شاخ و برگاشو از دست میده ولی یادتون باشه اگه توی گلدون نگهداری مکینید زمستون دور نندازید ، خشک میشه برگاش ولی در واقع زندست و توی بهار دوباره جوونه میزنه ! در تابستون نوک برگای میسوزه و خشک میشه ، که این طبیعیه ، گلدهی کم میشه و کلا گلی نداره ، تابستون حالت خزون هستش ! به خاطر گرمیه و طبیعیه.

دوستان عزیز بهتراست که توی فصل خواب ازین کودهای کند رها شونده بریزید پاش تا در طول فصل رشد به مرور آزاد بشه ، دادن کودهای فسفر بالا و پتاس بالا در فصل خواب به این گیاه توصیه میشه تا توی فصل بهار گلهای درشت و زیادی بده ، در طول فصل رشد هم میتونید آهن رو ماهیه بهش بدید تا برگای بالاش زرد نکنه!

بومی آمریکای جنوبی و مرکزی است. گیاهی بالارونده علفی با ساقه زاویه‌دار، برگساره براق و گل‌های استکانی شکل است که در ابتدا متمایل به سبز است و سپس به رنگ بنفش در می‌آید. دارای ارقام با رنگ سفید و ابلق نیز می‌باشد. از جنبه‌های مورفولوژیکی جالب آن جایگزینی برگچه انتهایی به پیچک(تندریل) است که گاهی آثاری از تندریل روی برگچه‌های دیگر نیز دیده می‌شود. گیاه تا ارتفاع حدود 8-7 متر رشد می‌کند و از اواسط تا اواخر تابستان گل می‌دهد. در مناطق معتدل به صورت یک‌ساله پرورش داده می‌شود.

به سرما حساس است و نیاز به یک خاک به نسبت حاصلخیز دارد. افزودن کمپوست رشد آن را بهبود می‌بخشد. نیاز آبی آن متوسط است و می‌تواند در محل سایه-آفتاب کشت شود.

از طریق کاشت بذر و ریشه‌دار کردن قلمه قابل افزایش است. بذر آن زیوایی خود را زود از دست می‌دهد، بنابراین باید بذر تازه کشت شود. برای گلدهی در بهار بعد، بذر آن در اواخر تابستان باید کشت شود. انواع ابلق از طریق قلمه قابل افزایش می‌یابد. باید توجه داشت که گاهی گیاه پس از یک‌سال به گل می‌رود.

جنس Fallopia بومی تاجیکستان، افغانستان و پاکستان بوده و به نام گل پشم بخارا نیز نامیده می‌شود که برگرفته از شباهت توده گل‌های سفید آن به پشم می‌باشد. چندساله ریزوم‌دار است که بخش پایینی گیاه چوبی می‌شود و مناسب برای پوشش دادن آلاچیق و مکان‌های بد منظره است.
baldshuanica گیاه بالارونده پررشدی است که پوشش دهنده خوبی بوده و گل‌های آن در اواخر تابستان تا پاییز ظاهر می‌شود و دیواره رنگی ایجاد می‌کند. در گذشته آن را در جنس Polygonum قرار می‌دادند.

به سرما مقاوم بوده و در انواع خاک به خوبی رشد می‌کند. برای بهترین گلدهی نیاز به آفتاب کامل دارد. پس از استقرار نیاز آبی آن کم است. از نظر آفت و بیماری مشکل خاصی ندارد.

از طریق کاشت بذر پس از رسیدن و یا در بهار، و نیز ریشه‌دار کردن قلمه‌های نیمه‌رسیده در تابستان یا قلمه‌های چوبی در پاییز قابل افزایش است.

شمشاد گونه‌های مختلفی داشته و در بین آن‌ها E. furtunei با کمی حمایت می‌تواند از دیوار بالا رود. واریته ‘radicanns’ از این گونه تمایل زیادی به بالا رفتن از تکیه‌گاه دارد. وجود ریشه‌های هوایی روی ساقه به آن اجازه می‌دهد که از درخت و سایر قیم‌ها بالا رود. رشد نونهال شمشاد پیچ بالارونده و شبیه انگور است و در زمان گسترش روی زمین ریشه‌دار شده و زمین را می‌پوشاند. زمانی که به سطوح عمودی می‌رسد به سمت بالا حرکت کرده و با ریشه‌های خود در طول ساقه به تکیه‌گاه می‌چسبد. رشد عمودی انشعابات بوته مانندی ایجاد کرده و گیاهان حاصل از این انشعابات بیشتر حالت بوته‌ای دارند تا پیچنده. بنابراین واریته‌های نامگذاری شده آن برخی پیچ و برخی درختچه هستند.
مزیت بزرگ شمشاد پیچ این است که همیشه‌سبز بوده و دارای برگ با رنگ‌های مهیج است. منشأ syn. E. radicans) E. furtunei ‘radicanns’ چین و ژاپن است و در نقاط آفتابی به‌خوبی رشد می‌کند. به خاطر حالت خزنده آن به عنوان گیاه زمین‌پوش می‌تواند به‌کار رود که پوششی پهن‌شونده و گاهی مواج ایجاد می‌کند. این گیاه گاهی گل فراوانی داده که توسط حشرات مورد چرا قرار گرفته و میوه‌های رنگی حاصل می‌شود. بذرها می‌توانند پس از رسیدن در شاسی سرد جهت افزایش کشت شوند. رقم های زیر را می‌توان به عنوان گیاه زمین پوش استفاده کرد.

انواع مختلف گوشوارک دامنه وسیعی از شرایط از جمله سایه تا آفتاب، خاک‌های شنی تا رسی و آبیاری مرتب تا متوسط را تحمل می‌کنند. به سرما مقاوم و گیاهان بعد از چندین سال پوشش محکمی را ایجاد می‌کنند.

با کاشت بذر تازه رسیده و یا ریشه‌دار کردن قلمه قابل افزایش است.

گل راعی درختچه‌ای همیشه‌سبز یا نیمه همیشه‌سبز، با ظاهری زیبا و فناناپذیر است که پوشش متراکم و یکنواخت به ارتفاع 30 سانتی‌متر ایجاد می‌کند. شاخه‌های کمانی شکل آن حامل برگ‌های تخم‌مرغی به طول 10 سانتی‌متر است که در محل‌های آفتابی به رنگ سبز پررنگ و در سایه به رنگ سبز کم رنگ درمی‌آیند. در اواخر بهار تا اوایل تابستان به تقریب در نوک هر ساقه یک گل‌ زرد رنگ به قطر حدود 7 سانتی‌متر با پرچم‌های برجسته ظاهر می‌شود.
گیاهان به صورت مهاجم از طریق ساقه‌های زیرزمینی پخش می‌شوند و در بعضی موقعیت‌ها می‌توانند بصورت مهاجم درآیند، مگر اینکه بوسیله یک مانع محیط اطراف آن محدود شود. از سوی دیگر لایه متراکمی از ریشه‌ها و ساقه‌های زیرزمینی به راحتی با درختان با ریشه سطحی رقابت کرده و به کنترل فرسایش در محل‌های شیب‌دار کمک می‌کنند.

گل‌ راعی به سرما مقاوم است در محل‌های آفتابی تا سایه و نیز در هر خاکی قادر به رشد است. خشکی را به خوبی تحمل می‌کند، اما با یک آبیاری متوسط به صورت زیباتری رشد می‌کند. به تقریب هر 3 سال یکبار در اواخر زمستان یا اوایل بهار برای ایجاد رشد جدید و حفظ سطح یکنواخت باید سرزنی شود.

از طریق ریشه‌دار کردن قلمه‌های جوب نرم در تابستان، کاشت بذر و یا تقسیم بوته در پاییز قابل افزایش است.

گیاهی دائمی و همیشه‌سبز است که بافت نرم با ظاهر زیبای آن، خشونت بخش چوبی گیاه را مخفی می‌کند. ریزوم‌دار بوده و ساقه های منشعب نازک و سیمی آن دارای برگ‌های باریک و دندانه‌دار به طول 2.5سانتی‌متر است. گل‌های سفید متمایل به صورتی در یک دوره طولانی از اواخر بهار تا پاییز ظاهر می‌شوند. ارتفاع گیاهان پهن‌شونده و ارتفاع آن‌ها ممکن است به 25 تا 50 سانتی‌متر برسد. هر گیاه می‌تواند تا یک متر توسعه یابد. در صورتی که ظاهر زشت و ناهنجار پیدا کنند باید بعد از گلدهی سرزنی شوند.

مینا مکزیکی به سرما مقاوم بوده، در خاک‌های سبک یا سنگین رشد کرده، یا ریشه‌های درختان و درختچه‌ها رقابت می‌کند و پس از استقرار، خشکی را تحمل می‌کند اما آبیاری معمول را می‌پسندد. نیاز به نور کامل دارد اما در ساعت‌های گرم روز، اگر شدت نور کمتر باشد بهتر رشد می‌کند. ساقه‌ها ممکن است زمانی که در تماس با خاک قرار گیرند؛ ریشه‌دار شوند و با رشد سریع خود می‌توانند به یک گیاه پوششی مهاجم تبدیل شوند، گرچه به راحتی قابل مهار است.

از طریق کاشت بذر در بهار یا پاییز، تقسیم بوته و یا ریشه‌دار کردن قلمه‌های بخش پایینی ساقه قابل افزایش است.

تکوما در گذشته به نام‌های Tecomaria و Bignonia خوانده می‌شد و با پیچ‌اناری هم‌خانواده است. گونه‌های آن به شکل درختچه یا بالارونده وجود دارند. گل‌های استکانی یا شیپوری شکل آن در خوشه‌های انتهایی ظاهر می‌شوند. syn. Tecomaria capensis) Tecoma capensis) بومی جنوب آفریقا بوده و گیاهی بالارونده یا نیمه‌افراشته است که طول آن به 5/4 متر می‌رسد. گل‌های لوله‌ای آن که شبیه گل‌های پیچ امین‌الدوله است (به همین خاطر Cape Honeysuckle نامیده می‌شود) به رنگ قرمز متمایل به نارنجی و به طول 5 سانتی‌متر بوده و به صورت خوشه‌های انتهایی در اواخر تابستان ظاهر می‌شوند. برگ‌ها شانه‌ای و دارای 5 تا 9 برگچه دندانه‌دار است. T. capensis ‘Aurea’ دارای گل‌های زرد رنگ است.
syn. Pandorea jasminoides, Bignonia jasminoides) T. jasminoides) بومی استرالیا و گاهی بالارونده همیشه‌سبز با برگ‌های شانه‌ای با 5 تا 9 برگچه با نوک باریک است. گل‌های شیپوری شکل به طول 5-4 سانتی‌متر به رنگ سفید با ته رنگ قرمز یا صورتی در دهانه گل، به صورت خوشه‌ای در تابستان ظاهر می‌شوند.

زمان گلدهی بسته به گونه متفاوت است اما بیشتر آن‌ها در تابستان گل می‌دهند.

به سرما حساس و در دمای کمتر از ۵ درجه سانتی‌گراد آسیب می‌بیند. در فضای آزاد در خاک حاصلخیز مرطوب در محل با آفتاب کامل رشد می‌کند. خاک مناسب آن خاکی با بافت لومی و دارای مواد آلی کافی است. در ضای آزاد از نظر آفات و بیماری‌ها مشکل خاصی ندارد، اما در گلخانه مورد حمله کنه قرمز و مگس سفید قرار می‌گیرد.

تکوما از طریق کاشت بذر و قلمه ساقه نیمه‌رسیده قابل افزایش است.

دوستان گل رونده ی بسیار زیبایی هستش و همینطور دوست داشتنی، بسیار مناسب برای جایگزینی با پاپایتال و عشقه که دیگه حالم ازشون بهم میخوره. این گیاهی خزان‌دار بوده و بومی شمال شرقی آسیا است. یک گیاه بالارونده عمومی ایده‌آل برای فضای سبز شهری است. میوه‌های این گیاه غذای پرندگان را تامین کرده و خود گیاه، برگساره‌های جذابی در پاییز دارد. گیاه برای بالا رفتن از قیم از تندریل استفاده کرده، پررشد بوده و نیاز به فضای زیاد و تکیه‌گاه دارد. نام گیاه از میوه‌های آبی رنگ آن گرفته شده است. برای باغ‌ها مناسب است چون در سایه یا آفتاب قادر به رشد بوده و از دیوارهای بتونی قادر به بالا رفتن است. باید به خوبی آبیاری شود ولی از آبیاری بیش از حد آن باید خودداری کرد. برگ‌ها سه یا پنج لبه است و در پاییز رنگ قرمز به خود می‌گیرند. میوه‌های آن شبیه به انگور بوده که در پاییز از رنگ شیری به آبی روشن تغییر رنگ می‌دهند. نوعی از آن دارای برگ‌های ابلق موزائیکی است. ارتفاع بسته به گونه و واریته‌ از 3 تا 10 متر متغیر است و گسترش عرضی آن به 3/1 متر می‌رسد. سرما را تا 15- درجه سانتی‌گراد تحمل کرده، در محل سایه-آفتاب رشد خوبی دارد.

از طریق ریشه‌دار کردن قلمه‌های نیمه‌رسیده در تابستان قابل افزایش است.

گیاهان دائمی ریزومی و خزان‌دار است که از اواسط تابستان تا اواسط پاییز منطقه‌ای به رنگ آبی درخشان در باغ ایجاد می‌کند. خوشه‌های تنکی از گل‌های آبی تیره به قطر 5/1 سانتی‌متر در انتهای ساقه‌های سیمی شکل به طول 15 تا 30 سانتی‌متر ظاهر می‌شوند. برگ‌ها تخم‌مرغی، به طول 5/7 سانتی‌متر و به رنگ سبز با ته رنگ برنزی که در اثر سرما به قرمز برنزی تغییر رنگ می‌دهند، می‌باشند. بهترین گلدهی را در نواحی با فصل رشد طولانی دارد. گیاهان از طریق ساقه‌های زیرزمینی به سرعت گسترش می یابند و پوشش متراکمی را ایجاد می‌کنند.

این گیاه مقاوم به سرما بوده و در دامنه وسیعی از خاک‌ها از انواع رسی تا شنی رشد می‌کند و در خاک‌های سبک‌تر سریع‌تر گسترش می‌یابد. بعد از دوره گلدهی، رشد یک‌ساله ظاهری زشت پیدا کرده که قیچی کردن یا کوتاه کردن گیاهان قبل از شروع رشد جدید، آن را بهبود می‌دهد. زمانی که گیاه بیش از حد متراکم شود رشد آن کم شده و محل لکه لکه می‌شود که در این زمان باید گیاهان کنده شده و ساقه‌های ریشه‌دار آن‌ها دوباره کاشته شوند.

از طریق ریشه‌دار کردن قلمه‌های چوب نرم در بهار یا قلمه‌های نیمه رسیده در تابستان و تقسیم ریشه‌جوش‌ها در بهار یا خواباندن شاخه در پاییز قابل افزایش است.

بومی اروپا و گیاهی چندساله، همیشه‌سبز یا نیمه‌همیشه‌سبز دستک‌دار است. دارای ساقه‌های خزنده است که روی آن‌ها برگ‌های کلیوی شکل متقابل به قطر حدود 3 سانتی‌متر با پایین قلبی شکل به رنگ سبز کم‌رنگ که در اطراف حاشیه‌ کنگره‌ای آن به رنگ سفید خالص می‌باشد، تشکیل می‌شود. ساقه‌های خزنده در محل تماس با زمین‌ ریشه‌دار می‌شوند. گل‌های کوچک آبی رنگ آن در تابستان ظاهر می‌شود که اهمیت زیادی ندارد. این گیاه به عنوان گیاه پوششی و نیز برای سبدهای آویزان کاربرد دارد.

گل‌های کوچک آن در تابستان ظاهر می‌شود که از نظر زینتی ارزشی ندارد.

به سرما مقاوم بوده و در خاک‌های به نسبت حاصلخیز و مرطوب اما با زهکشی خوب در محل آفتابی با سایه نسبی رشد می‌کند. در اصفهان، سرمای زمستان باعث از بین رفتن اندام هوایی می‌شود اما دوباره در بهار رشد خود را از سر می‌گیرد.

از طریق تقسیم بوته در بهار یا پاییز و یا ریشه‌دار کردن قلمه در بهار قابل افزایش است!

گیاهی دائمی و همیشه‌سبز با برگ‌های سبز کوچک روی ساقه های خزنده است که ارتفاع آن کمتر از 5/7 سانتی‌متر بوده و حالتی خزه مانند ایجاد می‌کند ولی برخلاف خزه‌ها، در آفتاب کامل همانند سایه رشد می‌کند. این گیاه را می‌توان در سطوح کوچک در اطراف صخره‌ها بین سنگفرش‌ها با دیگر گیاهان پوششی استفاده کرد. گل‌های متمایل به سبز این گیاه قابل توجه نیستند. در مناطق سرد برگ‌ها در زمستان به رنگ قرمز برنزی در می‌آیند.

آفتاب تا سایه را تحمل کرده و نیاز به آبیاری منظم دارد. گیاهان در زمین باید به فاصله ۳۰ سانتی‌متر کشت شوند.

با تقسیم بوته قابل افزایش است.

گیاهی دائمی و همیشه‌سبز بومی جنوب و شرق آسیا است. در اولین نگاه این گیاه پوششی به نظر توت‌فرنگی می‌رسد. چون برگ‌ها شبیه توت‌فرنگی، گیاه با روندک روی زمین گسترش می‌یابد و میوه‌های قرمز رنگ به طوول 2/1 سانتی‌متر تولید می‌کند. اما چندین ویژگی آن را از توت‌فرنگی متمایز می‌کند. گل‌های پنج گلبرگی و منفرد به قطر 2/1 سانتی‌متر در بهار و تابستان به رنگ زرد (نه سفید)، روی آن ظاهر می‌شود. میوه که به تقریب بدون عطر هستند و نیز هم گل و هم میوه بالای برگ‌ها قرار دارند (در حالیکه در توت‌فرنگی میان و یا در برگ‌ها قرار دارند). توده برگ‌ها در سایه تا ارتفاع 15 سانتی‌متر می‌رسند ولی در محل آفتابی کوتاه‌تر می‌باشند.

رشد سریع دارد و می‌تواند بصورت مهاجم درآید اما به راحتی قابل کنترل است. برای بهبود ظاهر گیاه هر سال در اوایل بهار باید سرزنی شود. مقاوم به سرما بوده، در محل آفتاب تا سایه رشد کرده، نیاز به آبیاری متوسط دارد. از نظر خاک حساسیت خاصی ندارد، گرچه خاک با مواد آلی فراوان را ترجیح می‌دهد. باید با فاصله 30 تا 45 سانتی‌متر کشت شود.

از طریق کاشت بذر در بهار یا پاییز، و یا جدا کردن گیاهچه‌ها به تقریب در تمام طول سال قابل افزایش است.