خیلی از پدر و مادرا، رؤیاهای برآورده نشده شون رو در آینده فرزندانشون دنبال می کنند.
خیلیا معتقدند که چشم انداز زندگی بزرگسالی فرزندان را باید از کودکی براشون مشخص کرد تا "بچه، هدف داشته باشه."
به همین دلیل است که خیلی از پدر و مادرها، شغل آینده فرزندان خود را تعیین می کنند!
این کار می تونه مستقیم باشه: تو باید پزشک بشی، مهندس که شدی باید خونۀ جدیدمون رو خودت درست کنی
آرزو دارم تو هم مثل عمو خلبان خوبی بشی...واقعیت اینه که تعیین شغل مشخص توی ذهن کودکان و نوجوانان
اونها رو از فرصت های زیادی که می تونند بهش فکر کنن و در آینده انتخاب کنند، دور می‌کنه.
بهتره از نشون دادن یه نقطۀ خاص و شغل معین دوری کنیم.
سوال اینجاست که در مقابل سوال کودک که "وقتی بزرگ شدم چه کاره بشم؟" چه پاسخی بدیم؟
بهتره به فرزندمون بگیم همۀ شغل ها خوب و ضروری هستند و فرقی نمی کنه که چه شغلی داشته باشی.
مهم اینه که هر شغلی که داری سعی کنی توش بهترین باشی! اگر بچه با این ذهنیت بزرگ بشه، درگیر این نمیشه که
"اگر فلان رشته رو که بهش علاقه مندم انتخاب کنم شاید اطرافیانم ناراضی باشند"
بلکه انتخابی که بهش علاقه داره رو در پیش می گیره و سعی می کنه در مسیر انتخابیش، بهترین باشه.
|
