گاهی‌اوقات کودک، استعداد و توان کافی برای رشد در برخی زمینه‌ها را دارد، اما به‌دلیل نداشتن علاقه، پیشرفت مطلوبی ندارد.
بخش بزرگی از علاقه تحت تأثیر محیط و آموزش‌ها ایجاد می‌شود. استعداد به سیستم عصبی و توانایی‌های ژنتیکی برمی‌گردد
و علاقه چیزیه که در ارتباط با تشویق، شادی و نشاطی که فعالیت در کودک ایجاد می‌کند، ساخته می‌شود.
اگر کودک باوجود داشتن استعداد و فشارهای والدین، در فعالیتی پیشرفتی نداشته باشد
می‌تواند دلیلی بر بی‌علاقه‌گی فرزند باشد. در این زمان والدین به‌هیچ‌وجه نباید انتظار پیشرفت از فرزندشان داشته باشند؛
چرا که اصرار بیشتر، نه‌تنها در ایجاد علاقه او تأثیرگذار نیست بلکه می‌تواند باعث دوری همیشگی از فعالیت شود.
وقتی کودک به‌اجبار روی فعالیتی که برایش جذابیتی ندارد وقت و انرژی می‌گذارد، به‌مرور علاوه‌بر دلزدگی، دچار اضطراب هم می‌شود.
|
