برخی کودکان ممکن است در استعدادهای جسمانی، فکری، دستی، هنری توانمندی یکسانی داشته باشند.
در این گونه موارد تنها کسی که می‌تواند انتخاب کند خود کودک است. آنچه مهم است علاقه و کشش کودک است
وظیفه والدین این است که به فرزندانشان حق انتخاب بدهند و اگر در بین راه کودک به استعداد و توانایی دیگری که دارد علاقه نشان داد
والدین بایستی نه تنها راه را برای او باز کنند، باید او را تشویق کنند.چه بسیار بزرگسالانی که می گویند” من استعداد فلان کار را داشتم، ولی مانعم شدند”
درک بهتر کودکان، گوش سپردن به صحبت های کودکان قبول یا عدم پذیرش خواسته های آنها با دلایل منطقی چنین موقعیت هایی را کمتر پدید می آورد.
نیازی نیست که فرزندان ما در تمامی زمینه های استعدادشان فعالیت کنند، در آن زمینه ای که استعداد و علاقه دارند، کافی(و عالی) است.
پس قطعا این موضوع نیاز به استعدادیابی تخصصی دارد تا آینده کودکانمان تضمین شود.
اگر کودکی در چندین زمینه دارای استعداد باشد چه کاری بایستی انجام داد؟
در مسیر تحصیلی و شغلی کودکان بایستی استعداد خاصی را برگزید و برای وارد شدن به جامعه و دنیای کار آن استعداد را پرورش داد.
پس والدین نباید به طور همزمان کودک خود را وارد تمام زمینه هایی که استعداد دارد بکنند.
چرا که کودک مطمئنا دچار خستگی و دلزدگی می‌گردد و همین خستگی موجب دلسردی و گرفتن انگیزۀ کودکان می شود، و راه را ادامه نمی‌دهند.
نکته ای که والدین باید به آن توجه کنند این است که میان علاقه و استعداد کودک تفکیک قائل گردند.
بسیاری از والدین تصور می‌کنند چون فرزندشان به یک زمینه کشش و گرایش دارد، پس استعداد هم دارد.
این علاقه مندی ممکن است در اثر تاثیر پذیری از تلویزیون و اینترنت و یا دوستان باشد
اگر کودکی فقط، در ابتدا بسیار مستعد(پرتلاش) خودش را نشان داد(خسته شد) چه باید کرد؟
در اینجا مهمترین کاری که در استعدادیابی کودکان باید انجام شود این است که باید دید آیا کودک از ادامۀ آن کار هنوز هم لذت می برد.
برای این کار باید با ذهن باز عمل کرد. بسیاری از والدین کاری که خودشان موفق به انجامش نشده اند را از کودکشان انتظار دارند.
وقتی کودکی پا به زمینه ای می گذارد که مناسبش نیست، خیلی زود به سقف موفقیت می رسد و دیگر نمی تواند بالاتر برود.
اگر کودک به هر دلیلی نتوانست ادامه دهد، باید به او استراحت داد.اصرار بر ادامه هیچ فایده ای ندارد.
همچنین قطع کردن آن فعالیت هم برای همیشه نادرست است.چرا که موجب می شود کودک دیگر نتواند به آن برگردد.
در صورت مثبت بودن پاسخ، کودک می تواند کارش را ادامه دهد اگر از ادامه دادن کارش خسته و بی انگیزه شده باشد، می تواند کارش را رها کند
وقت آن رسیده که به زمینه ای دیگر بپردازد. والدین بایستی کودک را تشویق کنند. باید به کودک اطمینان داد که می تواند موفق شود
و هنگامی که پیشرفتی هرچند کوچک داشت، باید مورد تشویق قرار گیرد. کودک با نگاهی واقع بین می تواند به کارش ادامه دهد
و چه بسا در صورت تلاش فراوان ممکن است پیشرفت قابل ملاحظه ای بکند.
آیا ممکن است کودکی در زمینه ای خاص استعداد کمی داشته باشد، اما سالها بعد در همان زمینه بسیار با استعداد نشان دهد؟
این موضوع زیاد اتفاق می‌فتد، چرا که انسان ربات نیست که بر مبنای صفر و یک تعریف شده باشد.
برخی از کودکان به کندی پیش می روند، اما چنین چیزی مانع از رسیدن به موفقیت نمی گردد.
نکته مهم این است که به این افراد باید زمان بیشتری داد نمونه بارز این دسته از کودکان آلبرت انیشتین است.
کودکی که به کندی حرکت می کند ممکن است در زمینه ای کم استعداد نشان دهد، اما در بزرگسالی بدرخشد.
این دقیقا همان چیزی هست که در استعدادیابی کودکان بهتر به آن پرداخته می شود.
باید به کودک انگیزه یا اجازه داد تا خود انگیزه ای برای تلاش بیشتر بیابد.
صبر، توجه به کودک و مهر ورزیدن به او از عناصر اصلی موفقیت این دسته از استعدادیابی کودکان و نوجوانان است.
|
