دی ان ای یکیاز ماکرومولکول های زیستی می باشد که در انتقال داده های ژنتیکی نقش دارد. این ماکرومولکول ، پلیمری از زیر واحدهای نوکلئوتیدی است.
DNA دارای ساختمانی مارپیچی است و برای اولین بار ، ساختمان آن را دو دانشمند به نام های جیمزواتسون و فرانسیس کریک ، در سال 1953 کشف کردند و به همین دلیل جایزه ی نوبل را دریافت کردند.
کارکرد اصلی DNA ، الگو بودن برای ساخته شدن یک اسید نوکلئیک دیگر به نام RNA است.
DNA ماکرومولکولی است که از هر نظر برای ایفاء مهم ترین نقش خود ، یعنی انتقال اطلاعات بیولوژیک شایسته است. به عبارتی DNA ، شاهکار خلقت در ایجاد ماکرومولکول های زیستی به حساب می آید. همه ی فواصل و زوایای پیوند ، انرژی ها و نوع پیوند عناصر ، از دقیقترین قوانین فیزیک مولکولی پیروی می کنند.
دانشمندان بارها سعی کرده اند با ساخت ماکرومولکول های دیگری بتوانند جایگزینی برای DNA بیابند ؛ اما تا کنون تلاش های آن ها با شکست روبرو شده است.
از دید بسیاری از محققان ، DNA متکاملترین مولکول ایجاد شده توسط طبیعت می باشد. مشخصه ی مهم مولکول DNA به عنوان یک مولکول ، هوشمندی آن است ! دو رشته DNA که از نظر توالی بازها مکمل یکدیگر می باشند می توانند یکدیگر را شناسایی کرده ، پیوند هیدروژنی برقرار کنند و این آن چیزیست که دانشمندان را قادر ساخته است تا از DNA در واکنش های شیمیایی استفاده کنند.
DNA دارای 3 بخش ساختمانی است...
RNA یا ریبونوکلئیک اسید ، یک اسید نوکلئیک در سلول است...
نوکلئوتید چیست ؟
ژنتیک مولکولی

سوت سوتک